Ah sweet memories aan het gekke accentje van Lena met haar blauwe teennagels.

Alhoewel Johan het vast weer briljant vind, doe ik mijn naam als zuurpruim gewoon weer eer aan. Ikvindniks.

Het doet me eerlijk gezegd een beetje aan Waylon denken. En dat komt niet alleen door die hoed. Dat komt ook doordat het gewoon geen moment oprecht aanvoelt. Alles hieraan in nep. Ik gok zelfs de neus en de leren broek van de zangeres (en dr tanden trouwens, kijk dat laatste shot dan) en zeker het knotje van die vieze hipster met zijn drumstel. Deze mensen spelen dat ze stoer zijn, dat ze rockmuziek maken, maar ze moeten echt even terug naar de toneelschool.

En kom op. Een extra trom waar je als zangeres dan een beetje op gaat staan meeslaan. Dat hebben we toch ook echt al 100.000 (spreek uit honder-duuzend) keer gezien.

Nee dit is gewoon een liedje van het niveau Krystl (die blijkbaar gewoon echt zo heet), acceptabel als het eens op de radio voorbij komt maar niet meer dan dat.

De Punten

Moerstaal: 0

Modulatie: 0

Liedje: 5

Totaal: 5/12