Je verwacht toch een soort female fronted Ghost of Fleddy Melculy als je dit zo ziet.
Maar nee, het blijkt een soort London Grammar met een veredeld echoapparaat. En twee waggelende mannen in witte pakken. Of eigenlijk in een net te strak wit overhemdje. Die later gewoon drummer en bassist blijken te zijn. Blijf toch gewoon lekker je werk doen jongens. Beetje onzichtbaar achteraan het podium, zoals het hoort. Dat kunnen ze waarschijnlijk ook iets beter, want het uit de kleren scheuren van de dame in kwestie gebeurt nu toch een beetje te random. Dat waggelen ook trouwens. Je ziet die bolle zo op 23 seconden kijken van: “hu? Moest ik van mn plek?”. Blijft toch een drummer he.
Zo rond de anderhalve minuut wordt het toch nog even richtig headbangen hoor. Als een ware metalchick paradeert Bambi al kopschuddend over het podium, ondertussen moeilijk kijkend en alles. Snap ik wel trouwens. Ik zou ook piswoestboos worden op die hufter die daar een onzichtbaar hekje heeft neergezet. Nare man.
Niemand snapt waarom ze zo boos kijken en headbangt trouwens, het rockt ongeveer net zo erg als Yellow van Coldplay. (Ja daar daar lijkt het op he… )
Verder doet deze tante me een beetje aan Shania Twain denken. Waarom weet ik eigenlijk niet. Weet ik niet wat je daar als lezer mee moet. Maar hey.
Zet voor dit nummer de chips maar vast klaar, en blokjes kaas voor in de oren. Want hier gaan me toch een paar valse uithalen inzitten. Foei toch. (Sterkte nog, de backings, die volgens mij van band komen, zitten er faliekant naast. Of ze spelen het live gewoon in een andere toonsoort ofzo. Maar dan zouden ze modulatiepunten verdienen…
Had ik al helemaal niks gezegd?
He-le-maal niks.
Back to Romania!
De Punten
Moerstaal: 0
Modulatie: 0
Liedje: 2
Totaal: 2/12