Het mooie van dit nummer is dat het na de eerste twee zinnen echt alle kanten op kan. Wordt het een soort Modern Talking, of Joling? Of gaan we zo een dansbeatje instarten? Wordt het net zo’n drama als die pianofreak van vorig jaar? Alles kan.
Roko kiest er voor om volle bak op het dramaorgel te gaan. Verschrikkelijk plat tekstueel gezien (in ieder geval het Engelse deel, waarom zing je nou niet alles in het Kroatisch?), muzikaal gezien is het niet veel beter, het zou niet misstaan in zo’n verschrikkelijke vandenendemusical (kom op mensen die zijn echt erg, mocht je er zijn geweest, ga je schamen ofzo)(en ja, dat zegt iemand die stomme stukjes over het songfestival schrijft én in een u2coverband speelde). Serieus, schaam je.
Maar goed, hoe platgetreden het allemaal ook is, ik vind het wel wat hebben. Hij lijkt wel echt boos, en zoals Lewis dan zo mooi kan zeggen: misschien is ie wel verdrietig! Nou dat dus. Het heeft iets van dynamiek en is nog wel meeslepend, lekkere modulatie, en we mogen ook nog eens arisen met zijn allen en lekker dreamen over love enzo, helemaal into de blijde boodschap. Ik denk wel dat ie straks live knetter vals kan. Maar goed, dat is dan ook wel weer mooi.
De Punten
Moerstaal: 1
Modulatie: 1
Liedje: 6
Totaal: 8/12