Je verwacht toch een soort Dana International bij zo’n bandnaam. Beetje tegenvaller dan dit.

Mooi om te zien dat het niet iets typisch Nederlands is, dat vervelende meegeswing van die jury. Nog even en ze gaan huilen, net als bij dat neppe gedoe met die b-garnituur die elkaars liedjes gaan zingen. Wat krijg ik daar jeuk van zeg. En dan zit hier ook zo’n hipster met zn coltrui en colbert en moeilijke bril. (Ik zie net dat hij geen coltrui heeft, maar je weet precies wie ik bedoel.)

Tja en nu kan ik wel weer zuur gaan doen, maar ik kan je ook wel vast beloven dat dit nummertje dit jaar op het vakantiebandje van de familie Sterk gaat eindigen. Dat komt ook vooral omdat ik het samenstel, en ik vind dit nummer namelijk wel lekker. Gewoon lekker vage Franse dromerige synthpop met bubbels in de muziek. Of weet ik veel hoe ik die synth moet omschrijven. Dus van mij mag deze hoog eindigen. Maar goed, het blijft toch een gok.

Ik gooi mijn status als liefhebber van de wat hardere muziek dan wel te grabbel met deze hele blogserie, maar dat had ik toch al verprutst in mijn U2NL-bestaan. Maar deze gast met zijn nirvana-shirt… Wat doe je daar?!?

En in het kader van Gast wat doe je daar… Kan iemand me uitleggen waarom die kerel met die gitaar op het podium staat?

De Punten

Moerstaal: 1

Modulatie: 0

Liedje: 8

Totaal: 9/12